İlkokuldayım henüz, sınıf öğretmenimiz öğrencilere sırayla ne olmak istiyorsun sorusunu soruyordu. Tahmin edebileceğiniz gibi herkes, avukat, doktor, polis, mühendis, itfaiyeci olmak istiyordu. Sanırım 2. sınıftaydım ve 7 yaşındaydım. Ne olmak istiyorsun sorusuna büyüklerimiz tarafından öğretilen şekilde cevap vermek bana oldukça saçma geliyordu. Çünkü ben liderlik etmek, yönetmek, güç sahibi olmak istiyordum. Sözüm geçsin istiyordum ki daha o yaşımda mahallemdeki arkadaşlarımı bir şeyler yapmaya örgütleyebiliyordum. Benim dediğim oluyordu, sevmediğim kişileri aramıza aldırmazdım ve onlarda hiçbir şey demezlerdi. Anlayabileceğiniz insanların paralar yatırdığı nlp, manipülasyon v.b gibi tekniklere doğuştan sahiptim. Geceleri farklı mahallelere gider bazı evlerin camlarına küçük boyutlarda taşlar atardık amaç kırmak değildi sadece insanların uykularını bölmekti ve tabiki örgütleyen yine bendim. Çeşitli mahalleler belirlerdim, bu mahallelerde bizden yaşlarca büyük kibirli tipler vardı ve bunlar bize oyunlarda üstünlük kurmaya çalışırlardı. Genellikle saat 8-9 arası evlere ayrılırdık, dağıldığımız sırada bu kişilerin evlerine girmesini beklerdim, nedeni ise evlerini öğrenip gece onları rahatsız edebileyim. Yaklaşık 1 hafta falan sürmüştü bu olay sonra kendimizi belli ettik daha doğrusu bazı ev sakinleri bizleri rahatça görebilecekleri bir yer seçmişler. Sonra ailelerimize şikayetler geldi fakat ben işin içinden '' yanlış zamanda yanlış yerde bulunmuş kişi'' olarak paçamı kurtarmıştım, diğer arkadaşlarım ise haftalarca dışarı salınmadı. Bende hergün farklı birini evime ders çalışalım diye çağırırdım konu ders olunca aileleri bir şey demezlerdi ve gerçekten de çoğu zaman ders çalışırdık bunu planlamamın sebebide ailelerinin kızgınlığının geçmesiydi. Öyle de oldu, yine dışarıdaydık. İşin iyi tarafı hepsi sayemde cezadan kurtulduklarını biliyordu bu nedenle minnet duyguları artmıştı. Mahallemiz yıkılıncaya kadar bu durum sürekliliğini hiç durdurmadı, mahallemiz yıkıldı, bizde yıkım için kullandıkları birkaç makineyi bozmuştuk. Ayrıldıktan sonra kopukluluklar oldu, 1 tanesi trafik kazası sonucu vefat etti, diğerleri farklı şehirlere taşındılar biriyle hala görüşüyorum ve o günkü minnet duygusunu hala koruyor.
Peki ben neden çocukluğumun kısa özetini yaptım ?
Karakterimizi, isteklerimizi ve hayal gücümüzü büyük oranda çocukluğumuz belirler. Eğer ben doğuştan bu tür becerilere sahip olmasaydım büyüklerin öğrettiği gibi, ne olmak istiyorsun sorusuna muhtemelen herkesin elde etmek istediği meslekleri söylerdim.
Ne mi olmak istiyorum ?
''Ne olmak istiyorsun'' sorusuna asla cevap vermedim, ekmek parası umrumda değil, tek istediğim, korkulan, saygı duyulan ve liderlik eden kişi olmak.
Have a nice day.
Yorumlar
Yorum Gönder